drKamil Pietrasik
język: polski
PL
|język: English
EN
O MNIE   GALERIA   OPINIE PACJENTÓW   CENNIK
CHIRURGIA RĘKI
Ścięgna to łącznotkankowe struktury łączące mięsień z kością. Przy ich pomocy siła generowana przez brzusiec mięśnia jest przenoszona na kość co w efekcie powoduje ruch w stawach.
Operacje naprawcze ścięgien prostowników

 Na powierzchni grzbietowej ręki i palców, ścięgna prostowników znajdują się bardzo powierzchownie co czyni je podatnymi na urazy.
W zależności od poziomu uszkodzenia obserwowany jest różnego stopnia deficyt wyprostu palca.

Objawami najczęstszych urazów ścięgien prostowników palców są:

  • „palec młoteczkowaty” (opadanie najbardziej obwodowej części palca po urazie na poziomie paliczka dystalnego);
  • zniekształcenie typu „butonierki” (przykurcz w stawie międzypaliczkowym bliższym po urazach na poziomie paliczka środkowego);
  • „palec opadający” (trudności w wyproście całego palca po urazach na poziomie grzbietu ręki).

Sposób leczenia urazów ścięgien prostowników uzależniony jest od ich rodzaju, poziomu, czasu powstania, zniszczeń okolicznych tkanek i może mieć charakter zachowawczy (unieruchomienie palca) lub operacyjny.

W przypadkach gdy proste zeszycie końców przeciętego ścięgna nie jest możliwe, konieczne staję się przeprowadzenie większego zabiegu celem przywrócenia funkcji prostowania palca, co w przypadku urazów zadawnionych nie zawsze jest możliwe.

Gojenie uszkodzonego ścięgna prostownika przebiega z wytworzeniem blizny, która może ograniczać ruchomość palca. Zawsze wskazana jest specjalistyczna rehabilitacja, której znaczenie dla ostatecznego wyniku leczenia jest nie mniej ważne niż sam zabieg.

Mimo precyzyjnie przeprowadzonej operacji i właściwej rehabilitacji, pełna sprawność naprawianego ścięgna może nigdy nie zostać przywrócona. W przypadkach gdy nie można zastosować rehabilitacji lub jest ona niewłaściwie prowadzona dochodzi najczęściej do powstania zrostów, co może wymagać przeprowadzenia kolejnego zabiegu.

Leczenie urazów ścięgien prostowników jest procesem złożonym, wymagającym obok doświadczenia operatora i rehabilitanta świadomej współpracy chorego.

Zabieg przeprowadza się w blokadzie regionalnej splotu ramiennego lub znieczuleniu miejscowym.

W okresie pooperacyjnym ręka unieruchomiona jest w longecie i powinna być utrzymywana w elewacji do zagojenia ran.

Powrót do normalnej aktywności zawodowej z udziałem ręki może nastąpić po 2-3 miesiącach jeśli nie wystąpią powikłania i rehabilitacja prowadzona jest właściwie.

Operacje naprawcze ścięgien zginaczy

Na palcach ścięgna zginaczy znajdują się w łącznotkankowych pochewkach, które zapewniają ich bliższe kości położenie i lepszą funkcję. Głębokie rany dłoniowej powierzchni ręki mogą spowodować uszkodzenie ścięgien zginaczy a także okolicznych nerwów i naczyń. Często powierzchownie niewielki uraz ręki może spowodować znaczne uszkodzenia struktur głębiej położonych. Zawsze konieczne jest dokładne zbadanie ręki przez specjalistę w tej dziedzinie.

W przypadku całkowitego przecięcia obydwu ścięgien zginaczy, zgięcie palca jest niemożliwe. Jeśli dojdzie do uszkodzenia częściowego któregoś z w/w ścięgien, zginanie palca jest wciąż możliwe, ale upośledzone i z czasem może doprowadzić do dysfunkcji palca.

Ponieważ końce przeciętego ścięgna zginacza oddalają się od siebie, odtworzenie jego ciągłości wymaga zawsze leczenia operacyjnego. Zabieg ten można przeprowadzić w pierwszych godzinach po urazie jeśli rana jest czysta, lub odroczyć, jeśli istnieje podejrzenie jej zakażenia. We wtórnych rekonstrukcjach ścięgien konieczne może okazać się postępowanie dwuetapowe. W pierwszej kolejności wszczepiana jest silikonowa proteza celem wytworzenia anatomicznego przedziału dla ścięgna, a w drugiej właściwa jego rekonstrukcja przy pomocy przeszczepu. W okresie pooperacyjnym  (6-8 tyg.) stosowana jest zawsze specjalistyczna rehabilitacja, bez której nie można spodziewać się dobrego efektu nawet najlepiej przeprowadzonego zabiegu.

Mimo precyzyjnie przeprowadzonej operacji i właściwej rehabilitacji, pełna sprawność naprawianego ścięgna może nigdy nie zostać przywrócona. W przypadkach gdy nie można zastosować rehabilitacji lub jest ona niewłaściwie prowadzona, dochodzi najczęściej do powstania zrostów co może wymagać przeprowadzenia kolejnego zabiegu.

Leczenie urazów ścięgien zginaczy jest procesem złożonym i wymagającym obok doświadczenia operatora i rehabilitanta świadomej współpracy chorego.

Zabieg przeprowadza się w blokadzie regionalnej splotu ramiennego lub znieczuleniu miejscowym.

W okresie pooperacyjnym ręka unieruchomiona jest w longecie grzbietowej i powinna utrzymywana być w elewacji do zagojenia ran.

Powrót do normalnej aktywności zawodowej z udziałem ręki może nastąpić po 2-3 miesiącach  jeśli nie wystąpią powikłania, a rehabilitacja prowadzona jest właściwie.

Powyższa prezentacja jest tylko skrótową informacją i nie zastępuje konsultacji medycznej.

InstagramFaceBook
Nasze strony korzystają z plików cookies zgodnie z ustawieniami Twojej przeglądarki.