Zespół kanału nadgarstka (ZKN) to choroba, której przyczyną jest nadmierny ucisk nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka, dający objawy w zakresie palców I-IV.

Ucisk ten może być spowodowany:
– zmianami zwyrodnieniowymi więzadła poprzecznego nadgarstka,
– obrzękiem pochewek ścięgien zginaczy,
– zmianami stosunków anatomicznych wywołanych zwichnięciami, złamaniami i zapaleniami stawów nadgarstka,
– przewlekłym utrzymywaniem pozycji zgięciowej nadgarstków (np. praca na klawiaturze komputera)
– retencją płynów (n.p. w czasie ciąży)

Zaburzenia hormonalne (tarczyca), reumatoidalne zapalenie stawów i cukrzyca mogą sprzyjać powstawaniu zespołu kanału nadgarstka.

Do najczęstszych objawów ZKN należą:
– upośledzenie czucia,
– drętwienia,
– mrowienia,
– ból palców I-IV tj. palców unerwionych przez uciśnięty n. pośrodkowy.

Objawy pojawiają się najczęściej nocą. Wraz z nasileniem ich intensywności, mogą obudzić pacjenta ze snu lub skrajnie mieć charakter ciągły. Poza w/w dolegliwościami czuciowymi może także pojawić się osłabienie siły chwytnej ręki, manifestujące się wypadaniem przedmiotów (np. szklanki, klucze) lub upośledzeniem funkcji chwytnej. W skrajnych przypadkach nieleczonego zespołu kanały nadgarstka dochodzi do trwałego upośledzenia czucia w zakresie palców I-IV i zaniku mięśni kłębu, co powoduje trwałe upośledzenie funkcji chwytnej ręki.

W diagnostyce ZKN najważniejsze znaczenia mają: dokładne informacje uzyskane od pacjenta (wywiad), szczegółowe badanie fizykalne ręki oraz specjalistyczne badania diagnostyczne (tj. USG, EMG i zdjęcie rentgenowskie).

W niektórych mniej zaawansowanych postaciach ZKN skutecznym postępowaniem może okazać się leczenie zachowawcze.

Jeśli nie przynosi ono ustąpienia dolegliwości, wówczas postępowaniem z wyboru jest interwencja chirurgiczna. Istotą operacji jest przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka, otworzenie kanału nadgarstka i odbarczenie nerwu pośrodkowego.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym.

Pacjenci opuszczają klinikę bezpośrednio po zabiegu.

Cięcia skórne zależą od przyjętej metody operacyjnej. W metodzie klasycznej („na otwarto”) cięcie długości 4 cm zlokalizowane jest na dłoniowej powierzchni nadgarstka ponad kanałem nadgarstka. W metodzie endoskopowej jest to jedno lub dwa cięcia długości 1-2 cm każde, zlokalizowane w kresie zgięciowej nadgarstka i na dłoniowej powierzchni śródręcza.

Obydwie w/w metody nie są stosowane wymiennie, a każda z nich  ma swoje indywidualne wskazania, które Dr Pietrasik szczegółowo wyjaśnia w czasie konsultacji przedoperacyjnej. Sposób operacji zostaje dobrany tak aby szanse na dobry efekt terapeutyczny były jak największe. Dyskutowane są szczegółowo wszystkie możliwe powikłania i wątpliwości.

W okresie pooperacyjnym ręka pozostaje w unieruchomieniu nadgarstka przez 2 tyg. Po tym czasie usunięte zostają szwy skórne i rozpoczyna się 4-6 tyg. okres rehabilitacji. Bóle i silne drętwienia palców mogą ustąpić w okresie kilku tygodni po zabiegu. Zaburzenia czucia, mrowienia ustępują zazwyczaj po kilku miesiącach i związane są z powolną, stopniową regeneracją odbarczonego nerwu.  Powrót do normalnej aktywności z wykorzystaniem operowanej ręki następuje po 6-8 tyg. od zabiegu.

Powyższa prezentacja jest tylko skrótową informacją i nie zastępuje konsultacji medycznej.